بي تعارف ! (2)

به نام خدا
سلام؛

اینکه در شمارش آرا می‌بینیم (و البته حدس هم می‌زدیم) که بخش قابل‌توجهی از جامعه بالغ ما نسبت به تفکر آقای پزشکیان اقبال بیشتری دارند تا تفکر انقلابی‌ها، زنگ هشدار است.
باید فکر کنیم و ببینیم ما، تک‌تک ما، چه کرده‌ایم که نیمی از مردم، فاجعه روحانی را به ما ترجیح می‌دهند؟!
تعارف که نداریم.
خراب کردیم رفقا. و خرابکاری ما، اعتقاد دوستانمان را نشانه رفته. چه خوشمان بیاید، چه نیاید. چه بپذیریم، چه نپذیریم، این نتیجه‌ آشکار انتخابات است.
مشارکت پایین، و اقبال قابل‌توجه به تفکرات لیبرالی و غرب‌گرا.
فقط همین چند روز منتهی به انتخابات را مرور کنیم: ما، همین ما مثلا مذهبی‌ها، داخل جمع خودمان، داخل همین جبهه انقلاب که همگی به آن اقبال داریم، با نظر مخالف خود چه کردیم؟ با کاندیدایی که در همین جبهه در کنار کاندیدای ما مطرح بود چه کردیم؟ این حجم از تخریب، توهین، تهمت‌های ترسناکی که راحت به خرج دادیم، سزاوار یک جمع مدعی دین و ایمان است؟!
این تفکرات بسته و انحصارطلب و مافیایی است که کار را خراب می‌کند. بماند که برخی صاحبان تریبون هم با سوءاستفاده از جایگاهشان به این اختلافات دامن زده و می‌زنند (که ان شاءالله خدا پاسخشان را بدهد) ولی حقیقت این است تا بنده و شما، تک‌تکمان، خودمان را اصلاح نکنیم و صاحب تحلیل و بصیرت نباشیم، همین آش است و همین کاسه.
در هر صورت بدیهی است این انتخابات -با قدری بالا و پایین- به دور دوم کشیده می‌شد و این که عده‌ای با اعتماد به برخی نظرسنجی‌ها و آمار -که هیچ اعتباری ندارد- خیال می‌کردند فلان کاندیدا همان دور اول پیروز قاطع انتخابات بود، سطحی‌نگرانه و ساده‌اندیشانه است.
در هر صورت در فرصت باقی‌مانده، تمام ما از کاندیدای جبهه انقلاب با قوّت حمایت خواهیم کرد و بی‌شک تمام آنچه گذشت را به حساب کاندیدای بی‌گناه نخواهیم گذاشت.
هوای هم را داشته باشیم و جانب تقوا را نگه داریم که همه ما در محضر خدای متعال هستیم (حتی در چت‌های خصوصی!). و قطعا خدای متعال به نیت خالص ما برکت می‌بخشد و بی‌شک رفتار و گفتار ما، سرنوشت‌ساز خواهد بود.